“แทน โฆษิตพิพัฒน์” จับมือศิลปินแห่งชาติ “เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์” ผู้เป็นพ่อ จัดนิทรรศการ “มายา” แสดงผลงานศิลปะเดี่ยวครั้งแรก เป้าหมายกระจายพลังเชิงบวกแก่สังคม พร้อมเตรียมมอบรายได้กว่า 1 ล้านบาทแก่ศูนย์สิริกิติ์บรมราชินีนาถพร้อมมอบแท็บเล็ตอีกกว่า 60 เครื่องช่วยเหลือ 3 โรงเรียนในจังหวัดเชียงราย “มายา” เป็นการนำเสนอเรื่องราว ประสบการณ์ และสัมพันธภาพของผู้คน ไม่ว่าจะเป็นในโลกออนไลน์และโลกแห่งความจริง ผ่านอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อย่างแท็บเล็ต อุปกรณ์ที่ได้กลายเป็นหน้าต่างบานใหม่ที่นำมนุษย์ออกสู่โลกกว้าง
เวลาพูดถึงวัฒนธรรมการดื่มชาของไทย เป็นที่ทราบดีว่าใบชาที่ผลิต และนำเข้าจากต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นไต้หวัน จีน หรือประเทศในแถบยุโรป มักได้รับความนิยมมากกว่าใบชาที่ปลูกและผลิตในประเทศ . อาจเป็นเพราะความไว้วางใจในด้านคุณภาพ ทั้งการปลูก และแปรรูป ทำให้แม้จะมีสายพันธุ์ชาที่ดีอย่าง ชาพันธุ์อัสสัม (ชาจากต้นเมี่ยงที่ขึ้นตามธรรมชาติ) หรือชาพันธุ์จีน จากสายพันธุ์ชาลูกผสมของไต้หวัน (นิยมปลูกในแถบภาคเหนือของไทย) ยังไม่ได้รับการส่งเสริม และบริโภคในประเทศกันอย่างแพร่หลายนัก ทั้งที่หากได้เดินทางสูงขึ้นไปถึงระดับ
ถ้าพูดถึงประเทศไทย ไม่ว่าจะเหล้า เบียร์ หรือเครื่องดื่มใดๆ ที่มีแอลกอฮอล์เป็นส่วนผสม ล้วนเป็นสิ่งชั่วร้าย เป็นเรื่องไม่ดี เป็นข้อห้ามที่ระบุไว้ในหลักเบญจศีลของพุทธศาสนา แต่ในโลกทางฝั่งตะวันตก เครื่องดื่มมึนเมากลับเป็นสิ่งที่ผูกติดอยู่กับทั้งสังคมและศาสนา แถมสำนักสงฆ์เอง ยังมีบทบาทกับอุตสาหกรรมเบียร์ ในฐานะผู้ผลิต บริโภค และจัดจำหน่ายเบียร์เองอีกด้วย [เครื่องดื่มศักดิ์สิทธิ์] ในยุคกลาง เบียร์และคริสต์ศาสนาเป็นสิ่งที่ผูกโยงผู้คนกับโบสถ์ไว้อย่างแยกกันไม่ออก โรงเบียร์สงฆ์แห่งแรกเกิดขึ้นช่วงศตวรรษที่ 11
“ดินสอ” เครื่องเขียนที่ใครก็ต้องเคยใช้ เคยซื้อใช้ เคยทำหาย แล้ววนกลับไปซื้อใหม่ ของธรรมดาที่แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็ต้องรู้จักนี้ เคยสงสัยบ้างไหมว่ามันเกิดขึ้นมาจากไหน ทำจากอะไร แล้วทำไมถึงต้องมีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ ดินสอไม้ ชื่อก็บอกแล้วว่าทำจากไม้ มีชั้นเคลือบบางๆ อยู่ภายนอก มียางลบตรงก้น มีแกนกลางสีดำที่ทำจากแกรไฟต์ซึ่งเป็นส่วนที่ทำให้เกิดสี ดินเหนียว และน้ำ นี่คือส่วนผสมที่ลงตัวที่สุดในการสร้างดินสอไม้สักแท่ง ส่วนผสมที่ต้องใช้เวลาหลายศตวรรษ กว่าจะพัฒนาเป็นไอเดียนี้ออกมาได้
“เมืองแห่งทะเลภูเขา สุดหนาวในสยาม ดอกไม้งามสามฤดู ถิ่นที่อยู่อริยสงฆ์ มั่นคงความสะอาด” หากคุณเป็นนักท่องเที่ยวผู้หลงรักธรรมชาติ และสนุกกับการผจญภัย แน่นอนว่าคงจะคุ้นหูกับข้อความข้างต้นกันอยู่บ้าง เพราะนี่คือคำอธิบายจังหวัดท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง และได้รับความนิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งของภาคอีสาน แม้จะเป็นจังหวัดเล็กๆ แต่ก็โดดเด่นด้วยภูมิประเทศที่โอบล้อมด้วยภูเขา และอากาศบริสุทธิ์ ถ้าคุณเป็นนักผจญภัยที่มีโอกาสได้ปีนป่ายขึ้นไปบนที่สูงเพื่อชมวิวจากยอดภูกระดึง ภูเรือ หรือภูหลวง ก็น่าจะร้องอ๋อกันแล้ว เพราะจังหวัดที่เรากำลังพูดถึงอยู่
เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าหากถามถึงจังหวัดน่าเที่ยว บรรยากาศดี ในแถบภาคอีสาน หลายคนน่าจะมี ‘จังหวัดเลย’ ผุดขึ้นมาเป็นตัวเลือกอันดับต้นๆ เพราะนอกจากจะเป็นที่ตั้งของอุทยานแห่งชาติหลายแห่งแล้ว ยังมีแหล่งท่องเที่ยวชื่อดังอย่าง ‘เชียงคาน’ เมืองน่ารักที่สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วสารทิศให้มาเยือนอีกด้วย แต่นอกจากแหล่งท่องเที่ยวอันเป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว ล่าสุด กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย โดยสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเลย ยังได้วางแผนยกระดับแหล่งท่องเที่ยวอื่นๆ ที่น่าสนใจในพื้นที่จังหวัดเลย ภายใต้ชื่อ “โครงการยกระดับการท่องเที่ยวเชิงประเพณีวัฒนธรรม กิจกรรมพัฒนายกระดับการท่องเที่ยว
ถ้าคุณเคยได้มีโอกาสไปเที่ยว เมืองฮาโกเนะ แหล่งออนเซ็นที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น ก็น่าจะเคยเห็นของฝากที่ทำจากไม้สีสันแปลกตากันมาบ้าง ลวดลายละเอียดประณีตที่อยู่บนข้าวของเหล่านี้ ไม่ได้เกิดจากการลงสีไปบนแผ่นไม้ แต่มาจากการนำไม้ต่างชนิดมาเรียงต่อกันเพื่อให้เกิดแพทเทิร์น นี่คือเทคนิคงานไม้ที่ชื่อ “โยเซกิ ไซกุ” [วัตถุดิบมากมาย จุดขายเด่นชัด] โยเซกิ ไซกุ เป็นงานหัตถกรรมไม้เก่าแก่ที่อยู่คู่กับเมืองฮาโกเนะมานานกว่า 150 ปี ด้วยพื้นที่ของ
จากของฝากออนเซ็นของภูมิภาคโทโฮคุสู่การกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมป็อปคัลเจอร์ ด้วยรูปร่างตุ๊กตาเด็กหญิงที่มีแค่ส่วนหัวกลม ๆ กับลำตัวทรงกระบอกที่ไม่ว่าใครเห็นเป็นต้องสะดุดตา [จากของฝากออนเซ็นสู่ของสะสม] คาดการณ์ว่าตุ๊กตาโคเคชิ (Kokeshi) ถูกประดิษฐ์ขึ้นช่วงปลายเอโดะ
ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน) ศ.ศ.ป. หรือ SACICT สานต่อโครงการ “เส้นทางสายผ้าทอ (Weaving Streets2019) ผ้าพื้นถิ่นนวัตศิลป์สู่สากล ซึ่งที่ผ่านมา SACICT ได้มุ่งเน้นการส่งเสริมให้รู้จักเส้นทางของผ้าทอมือในภูมิภาคต่างๆ นำมาต่อยอดโดยร่วมกับดีไซเนอร์ชั้นแนวหน้าของเมืองไทยมาร่วมกันสร้างสรรค์พัฒนาชิ้นงาน ด้วยการนำผ้าพื้นถิ่น เช่น ผ้าพื้นเมือง ผ้าจากชนเผ่าชาติพันธุ์ และผ้าฝีมือชาวบ้านและชุมชนต่างๆ ทั่วประเทศ
กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย (พช.) ร่วมกับ บริษัท ครีเอท อินเทลลิเจ้นซ์ จำกัด ลงนามบันทึกข้อตกลงความร่วมมือ (MOU) การบูรณาการขับเคลื่อนชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี ผ่านโครงการ Craft Creator Awards เพื่อเฟ้นหาสุดยอดนักเล่าเรื่องชุมชน สู่สายตาชาวโลก ร่วมลงนามบันทึกข้อตกลงความร่วมมือในครั้งนี้
ประเทศไทยบ้านเราเป็นหนึ่งในประเทศที่โดดเด่นด้านการท่องเที่ยว ข้อนี้หลายคนคงรู้กันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นทรัพยากรธรรมชาติที่สวยงาม อาหารอันหลากหลาย หรืออุปนิสัยของผู้คนที่เป็นมิตร ก็ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้ใครมาแล้วก็อยากจะมาซ้ำอีก แต่หากจะบอกว่าเมืองท่องเที่ยวชื่อดังทั้งหลาย สามารถนำเสนอความเป็นไทยได้ทั้งหมดก็คงไม่ถูกต้องนัก
ญี่ปุ่นมีศาสตร์อันละเอียดลออเรียกว่าการเขียนพู่กัน (โชะโด) บอกเล่าความงามผ่านตัวอักษร ว่ากันว่าลายมือสามารถบอกเล่าความนึกคิดและจิตใจของผู้เขียน พู่กันจึงนับเป็นเครื่องมือสำคัญที่ไม่เพียงใช้สื่อสารแต่ยังช่วยถ่ายทอดเจตนารมณ์ของศิลปินลงบนกระดาษ แม้ปัจจุบันความนิยมในการใช้พู่กันลดลง แต่ความเอาใจใส่ของช่างทำพู่กันแห่งเมืองคุมาโนะก็ไม่เคยเปลี่ยนไป พวกเขายังคงผลิตพู่กันชั้นเยี่ยม และเพิ่มเติมกลวิธีรังสรรค์พู่กันให้ปรับโฉมจากความดั้งเดิมไปสู่ตลาดความงาม โดยยังคงขั้นตอนอันประณีตซับซ้อนไว้ [จากพู่กันโบราณ] คุมาโนะคือเมืองเล็กๆ โอบล้อมด้วยทิวเขาในจังหวัดฮิโรชิม่า นอกจากชื่อเสียงในด้านสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติ คุมะโนะยังเป็นแหล่งผลิตพู่กันคุณภาพดีที่สุดของญี่ปุ่น หากว่ากันถึงจุดเริ่มต้น วิถีการทำพู่กันของคุมาโนะมีรากเก่าแก่ย้อนกลับไปถึงยุคเอโดะตอนปลาย (ค.ศ.
